কাটাৰী বৰপেৰা

  এই বৰপেৰাটোৰ ভিতৰত কি থাকিব পাৰে বাৰু - দৰ্শকৰ মনত কৌতুহল ওপজটো স্বাভাবিক ৷ পিছে ছবিত দেখা পেৰাটো আচল নহয় ৷ কাটাৰৰ ৰাজধানী চহৰ ড'হাৰ এক ব্যস্ত অঞ্চল অল-চাডৰ চাৰিআলিৰ ৰাজপথৰ দাতিৰ এটা ফুটপাথত সজাই থোৱা চিমেন্ট আৰু কংকৃটৰে  বনোৱা কৃত্ৰিম  মডেলহে৷ ৫০ৰ দশকত  কাটাৰত  খাৰুৱা তেলৰ  সন্ধান নোলোৱালৈকে কাটাৰী লোকসকলৰ জীৱন শৈলী আজিৰ দিনতকৈ সম্পূৰ্ণ পৃথক আছিল৷ জীৱন আৰু জীবিকাৰ বাবে কঠোৰ সংগ্ৰাম কৰিবলগীয়া হৈছিল৷ কৰ্ম আৰু খাদ্যৰ  সন্ধানত  একে ঠাইতে ৰৈ থকাতকৈ পৰিয়ালসহ মৰুৰ সংগী উটৰ এক কাফিলা লৈ যাযাবৰী, অঘৰী জীৱন  যাপন কৰিছিল৷ এই  বেদুইনসকলৰ  কষ্টকৰ  জীৱনলৈ খাৰুৱা তেলে আনিলে অভাৱনীয় সুখদ পৰিবৰ্তন৷ আজি বেদুইনৰ অস্তিত্ব  নাই ৷ জীবিকাৰ আগৰ দিনৰ সমলসমূহ আজি বুৰঞ্জী মাথো৷

 

 আগৰ দিনত   কাটাৰীলোকৰ বৰপেৰাত আছিল - জীৱন আৰু জীবিকাৰ বাবে ব্যবহৃত নানান সজুলি৷ হস্ত-তাত, এম্ব্ৰডায়েৰী, টেৰাকোটাৰ কাম, উটৰ নোম আৰু ভেড়াৰ  ঊলেৰে বস্ত্ৰ বনোৱা টাকুৰি আদি সজুলি, নৌকা বনোৱা সা-সৰঞ্জাম, সাগৰত মাছ ধৰা সজুলি, সাগৰতলীৰ পৰা সংগ্ৰহ কৰা মূল্যবান মাণিক-মুকুতা আদি ৷ কাটাৰী লোকসকলে স্বৰ্ণ অলংকাৰো এটা সময়ত গঢ়িছিল৷ সন্ধিয়াৰ আজৰি সময়ত  স্বনিৰ্মিত বাদ্যযন্ত্ৰৰে আৰবী  লোক সংগীতৰ মূৰ্ছনাৰ মায়াজাল তুলি দুখ-ভাগৰ পলুৱাইছিল৷ ভাবিলে কবিতা কবিতা লগা সেই মধুৰ  পৰিবেশ আজি মাথো অতীত৷ বন্দী হৈ ৰ'ল  এইদৰে  স্মৰনিকা স্বৰূপ হৈ ....... !

ডা০ ভূপেন শইকীয়া :  ড'হা,কাটাৰৰ পৰা,  তাৰিখ – ৫ জুন ২০১২     drbksaikia@gmail.com