বিদেশত আপোন মানুহ : এক ভিন্ন অভিজ্ঞতা

        আমি অসমীয়া সকল অলপ  বেচি আত্মকেন্দ্ৰিক নেকি বাৰু ? অসমীয়াই অসমীয়াক নিজ  স্বাৰ্থ  নাথাকিলে সহায় কৰিবলৈ টান পায় নেকি? নিজে এবাৰ  ওপৰলৈ উঠাৰ পিছত  তলৰ  মানুহক  বাট  দেখোৱাবলৈ নাইবা সামান্য দিহা দিবলৈও  কুন্ঠাবোধ  কৰাটো অসমীয়াৰ স্বভাৱ নেকি বাৰু ?

ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা এটাৰ পাঠকক অংশীদাৰ কৰিব খুজিছোঁ৷

      এজন  তেজৰ  সম্পৰ্ক  নোহোৱা খুড়াৰ কথাৰে ৷ আজি তেখেত সপৰিয়ালে লণ্ডনৰ বাসিন্দা৷ পোন প্ৰথম মোৰ  তেতিয়াৰ  দিন মনলৈ আহিছে- যেতিয়া খুড়াৰ এম,এ পৰীক্ষাৰ ফলাফল  বেয়া হৈছিল৷ আমাৰ ঘৰত  দেউতাৰ  দীঘলীয়া বুজনিত  সান্ত্বনা লভিছিল  আৰু পৰবৰ্তী পৰীক্ষালৈ সাহ গোটাইছিল৷ পিছৰবাৰ  ভালদৰে উতীৰ্ণ হৈছিল  আৰু কেইমাহমানৰ পিছত কলিকতাৰ এজেঞ্চী  এটাৰ সহায়ত বিলাতত  কিবা চাকৰি এটা পাইছিল৷ মই তেতিয়া হাইস্কুলৰ তলৰ শ্ৰেণীত৷ খুড়া বিলাতলৈ গ'লগৈ ৷আৰম্ভ হ'ল মোৰ লগত  পত্ৰালাপ৷ ময়ো চৰকাৰী বৃৰ্তি পাই  বেনাৰচলৈ পঢ়িব গলোঁ৷ চিঠিৰ লগত  আহে বিলাতত তোলা ৰঙীন ফটো৷ মাজতে এবাৰ অসমলৈ আহি বিয়া পাতিলে আৰু খুড়ীকো বিলাতলৈ লৈ গ'ল৷ খুড়ীৰ চাকৰি হোৱাৰ খবৰ,সন্তান হোৱাৰ খবৰ,ফটো আদি মোলৈ ডাকত আহি থাকিল৷ সময় বাগৰিল- ময়ো ১৯৭৭ত  এম বি বি এচৰ  ইন্টাৰ্ণশ্বিপ  শেষ কৰিলোঁ৷ খুড়ালৈ মই এইবাৰ লিখা চিঠিত  মনৰ ভাৱ ব্যক্ত কৰিলোঁ - আপুনি যদি মাৰ্গ দৰ্শন  কৰে মই  ইংলেণ্ডত  চাকৰি কৰি আগলৈ পঢ়িব  খোজোঁ৷ প্ৰত্যুত্তৰত মোক আচৰিত কৰি চমু চিঠি এখন আহিল - "বেয়া নাপাবা৷ অসমৰ  পৰা এনে সহায় বিচৰা বহুত চিঠি পাওঁ৷ ইয়াত আজিকালি সকলো ক্ষেত্ৰতে চাকৰি যোগাৰ কৰিবলৈ বৰ টান৷" -প্ৰত্যু্তৰত মই একো নিলিখিলোঁ আৰু খুড়াৰো আছিল সেইখনেই শেষ চিঠি৷

      আকৌ দিন বাগৰিল  এম ডি পাচ কৰি চৰকাৰী চাকৰি কৰিলোঁ ১৫ বছৰ৷ মূৰত  বিদেশৰ  ডিগ্ৰী এটা লোৱাৰ  পোকটোৱে তেতিয়াও  কিলবিলাই আছিল ৷ডাবলিনৰ ৰয়েল  কলেজত  ডি টি এম পাঠ্যক্ৰম পঢ়াৰ  চিট এটা নিজা উদ্যমত যোগাৰ কৰিব সমৰ্থ হলোঁ ৷ চাকৰিক টাটা কৰি গলোঁগৈ আয়াৰলেণ্ড৷ তাত থাকোতে ভাবিলোঁ বিলাতত থকা খুড়াৰ খবৰ  লওঁ ৷ ই-মেইল কৰি মোৰ খবৰ জনালোঁ৷ ক'ত কেনেকৈ ই-মেইল  আই ডিটো পালোঁ মনত নাই৷ খুড়াই উত্তৰ ভালদৰেই দিলে আৰু মোৰ  পৰীক্ষাৰ বাবে শুভেচ্ছাও জনালে৷ কিন্তু কেনা লাগিল পৰীক্ষাৰ  পাছত মই  ইংলেণ্ডলৈ কিছুদিনৰ বাবে যাম  আৰু আপোনাৰ  নাম ঠিকনা দিলে ভিছা সহজে পাম বুলি কোৱাতহে৷ মোলৈ উত্তৰ নাহিল৷ মই তেখেতৰ নাম উল্লেখ নকৰাকৈয়ে অনায়াসে ইংলেণ্ডৰ ভিছা পালোঁ৷ বিলাতলৈও গলোঁ, থাকিলোঁ, ফুৰিলোঁ ৷কিন্তু নহ'ল সাক্ষাত খুড়াৰ পৰিয়ালটিৰ৷ 

অ' বৰ্তমান  খুড়া অসম সাহিত্য  সভা আৰু অসমীয়া সমাজৰো এজন  বিষয়ববীয়া ৷ নামটো সেয়েহে উল্লেখ কৰাৰ পৰা বিৰত থাকিলোঁ৷ দুবাৰকৈ কিয় বাৰু মই নিজে খুজি কিল খালোঁ ?

 আনহাতে মই   ইয়াত মনতে আক্ষেপ কৰোঁ কোনো অসমীয়াক  মই বিদেশত অহাত  সহায় কৰি দিবলৈ অনেক চেষ্টা কৰিও আজিলৈকে সক্ষম হোৱা নাই৷

২৬-৬-২০১২

ড'হা, কাটাৰ